Γκίλμπερτ, Γουόλτερ

(Walter Gilbert, Βοστόνη 1932 –). Αμερικανός φυσικοχημικός. Σπούδασε φυσική και χημεία στο πανεπιστήμιο Χάρβαρντ και συνέχισε στο ίδιο πανεπιστήμιο τις μεταπτυχιακές σπουδές του. Αργότερα μεταπήδησε στο Κέιμπριτζ, όπου πραγματοποίησε και τη διδακτορική διατριβή του στις σχέσεις διασποράς των στοιχειωδών σωματιδίων, προσπαθώντας μέσα από τη μαθηματική τυποποίηση της αιτιότητας στην ανάλυση του εύρους διασποράς, να προβλέψει κάποιες πτυχές της αλληλεπίδρασης σε στοιχειώδη σωματίδια. Το 1957 έλαβε τον διδακτορικό τίτλο του και ανακηρύχθηκε επίκουρος καθηγητής στο Χάρβαρντ. Έπειτα από λίγα χρόνια πραγματοποίησε μία στροφή από τους μαθηματικούς τύπους προς την πειραματική φυσική. Άρχισε έρευνα στον διαβιβαστή m-RNA, ένα βραχύβιο αντίγραφο γονίδιου DNA. Η έρευνα στη μοριακή βιολογία τον ενθουσίασε και, ύστερα από βραχυχρόνια επιστροφή στη φυσική, επανήλθε στη βιολογία για να μελετήσει τη σύνθεση των πρωτεϊνών. Απέδειξε ότι ένα μόριο διαβιβαστή μπορεί να μεταφέρει ταυτόχρονα την πληροφορία σε πολλά ριβοσώματα και ότι η σχηματιζόμενη πολυπεπτιδική αλυσίδα παραμένει συγκολλημένη σε ένα μόριο m-RNA. Αυτή η ανακάλυψη φανέρωσε τον μηχανισμό της πρωτεϊνικής σύνθεσης: η αλυσίδα πρωτεϊνών, καθώς αναπτύσσεται, μεταφέρεται από το ένα m-RNA σε άλλο, ενώ η σειρά των αμινοξέων στην αλυσίδα υπαγορεύεται από το m-RNA και ουσιαστικά από τον γενετικό κώδικα του DNA. Ανάμεσα σε άλλες ανακαλύψεις του, εξαιρετικής σημασίας για την εξέλιξη της βιοχημείας και της μοριακής βιολογίας, επινόησε μαζί με τον Ντέιβιντ Ντρέσλερ το μοντέλο της περιστροφής του διπλού έλικα, το οποίο περιγράφει έναν από τους δύο τρόπους αντιγραφής του DNA. Λόγω της ιδιαίτερα επιτυχημένης μεταστροφής του από τη φυσική στη μοριακή βιολογία, προήχθη από το Χάρβαρντ σε καθηγητή βιοφυσικής και αργότερα βιοχημείας και μοριακής βιολογίας. Το 1980 τιμήθηκε με το βραβείο Νόμπελ χημείας.